Ne garip bir insanımdır ki kullandığım eşyalarımla aradamda gönül bağı oluşturuyor,eskimelerine yahut bozulmalarına tahammül edemiyorum.Çok sevdiğim yıllardır vazgeçemediğim canım ağbimin hediyesi olan çantam dün öğle vakti çarşıda alışveriş esnasında koptu.Yıkıldım.Ne olacak şimdi adeta vücudumun bir organı gibi benimle yaşayan çantam kopmuştu.Yol üzerindeki bir kaç çantacıya bakındım ıııı-ııh onun gibisi yoktu ve hiç olmayacaaktı.Eve dönüşüm üzgün ve sessizdi.Annem seslendi.
-Geldinmi kızım?
-Hıııı geldim anne çok kötü bir şey oldu biliyormusun çantam koptu.
-Çok şükür kopmuş ay ne sevindim kızıııım kopmasa ben atacaktım sen uyurken.
-HIIIR HOMUR HOMUUURR!!!!!
Evde hiç kullanmamış olduğum bir sürü çantam olduğunu hatırlatarak çektiğim acının nasıl bişii olduğunu anlamadığını göstermiş oldu.Canım benim seninle acı tatlı bir sürü hatıralarımız vardı ELVEDAAA seni hiç unutmiyciiim:(((
2 yorum:
ooy kıyamam sana ama inan bana okurken "çalındı "diyeceksin sandım . O yüzden yalan yok bende koptuğuna sevindim . Ama eşyalarla gönül bağı oluşturmayı iyi bilirim ne olursa olsun aynısı bile olsa onunla yaşanan anılar başkaymış gibidir.
Geçmiş olsun canım :)
Sağol cici aynı şey cep telefonlarım içinde geçerli ve daha bir çok şey hatta kahve kupam:))
Yorum Gönder